Cinnét GécéLéri

[PaNdoRa]

Cinnet gecelerinde bulantılardan doğuyor aşklarım sil baştan ve krizlere armağan ediyorum kalp atışlarımı aklımın affına sığınırak.Yine de düşünmeden edemiyorum bir dalgınlık anında,kim bilir hangi bedenlerde yankılanıyor sesin alçalırken güneş gururundan ödün verip.İçi boş cevaplar veriyorum kendime,kandırmalık..Bir yerlerde hapsolmuşum sanki-bizzat kendimde-ve özgürlük kusuryorum demir parmaklıklar ardında yüksek sesle susuyorum.Dünya dönüyor da ben yine hızla yerimde sayıyorum.

Bazı geceler sıyırıyorum göğün kara elbisesini üzerinden gözümü karartıp,yaldızları dökülüyor pul pul,utanıyor..Yine de bildiğinden kızmıyor bana bir kez bile: Ben her gün hayatın yüz kızartan şakalarına maruzum,kaçacak delikleri mezarlıkta ararken..Üstüme siniyor geceleri ölümün kokusu,berrak sulardan alıyorum hırsımı her defasında..Objektiflere poz veren bir fahişe kadar rahat içim aynadaki yabancıyı her öldürüşümde..Olgun bir meyve sunuyorsun bana şimdi herkesin bir kez dişleyip bıraktığı,ne bekliyorsun?Bu kadar batmışken pisliğe,bu herkesi yutan bataklığı deniz sanmaktayken,ne bekliyorsun ha?Ne bekliyorsun?

Haddimi aşarak başlıyorum her yeni güne rekor üstüne rekor kırıp.Her sabah çarpıntılarda kalbim,krampların istilasında zevkle kıvranırken ruhum..Yorganım dolanıyor bir hayalin bacaklarına,yastığımda sevişiyor güneşle ay..Yine aynı hikaye.Bugün de zoraki gülümsemelerle bir fotoğraf karesindeyim,işaretli yerlerimden kesilmek üzere..Yine insanların kusurlarına bakmama derdindeyim..Hala can sıkıcı bir tesadüfün ürünüyüm..Sonuna kadar susuyorum ve sadece varlığımın kalan süresini azaltan her yeni günü kutsuyorum..